Historia parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Dąbrowie Górniczej
Ojciec Święty Jan Paweł II podczas pierwszej pielgrzymki do Polski w 1979 roku spotkał się na Jasnej Górze z wiernymi z Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego. Powiedział wtedy m.in.:
Drodzy Bracia i Siostry! Ludzie wielkiej, ciężkiej, gigantycznej pracy ze Śląska, z Zagłębia, a także z całej Polski! Nie dajcie się uwieść pokusie, że człowiek może odnaleźć siebie, wyrazić siebie odrzucając Boga, wykreślając modlitwę ze swego życia, pozostając przy samej tylko pracy w złudnej nadziei, że same jej wytwory bez reszty nasycą wszystkie potrzeby ludzkiego serca. Nie samym bowiem chlebem żyje człowiek! (por. Mt 4,4). A mówi to do Was człowiek, któremu ogromnie leży na sercu ta olbrzymia, gigantyczna polska praca, jej owoce, jej skuteczność, jej reputacja w całym świecie. Mówi to człowiek, któremu najgłębiej leży na sercu, ażeby Polska stała się bogata i potężna przez swoją pracę.
Pamiętajmy jednak słowa: "Nie samym chlebem żyje człowiek". Słowa te wypowiedział Ten, który zna ludzkie serce i dał dość dowodów troski o materialne potrzeby. Modlitwa Pańska, tak bardzo zwięzła, zawiera w samym środku prośbę o chleb. A mimo to, nie samym chlebem żyje człowiek. Pozostańcie wierni tym słowom. Pozostańcie wierni doświadczeniu pokoleń, które uprawiały tę ziemię, które wydobywały na wierzch jej ukryte bogactwa, z Bogiem w sercu, z modlitwą na ustach. Zachowajcie to, co było źródłem duchowej siły Waszych ojców i praojców, Waszych rodzin, Waszych wspólnot! Niech stanie się na nowo "modlitwa i praca" podstawą siły w tym pokoleniu, a także w sercach Waszych dzieci, wnuków i prawnuków. Mówię Wam więc "Szczęść Boże"! (Częstochowa, Jasna Góra, 6 czerwca 1979 roku)
Powstanie naszej parafii było niejako odpowiedzią na słowa Jana Pawła II.
W związku z rozrastającymi się nowymi osiedlami w Dąbrowie Górniczej – Gołonogu u podnóża wzgórza św. Antoniego, ks. bp ordynariusz Stefan Bareła zlecił wikariuszowi parafii pw. Chrystusa Króla w Dąbrowie Górniczej – ks. Edwardowi Romańskiemu zadanie przygotowania ośrodka duszpastersko-katechetycznego na Osiedlu Morcinka, pismem z dnia 20 czerwca 1981 roku.
Dzięki życzliwości władz miejskich w Dąbrowie Górniczej, decyzją wiceprezydenta miasta, mgr. inż. Zygmunta Górskiego, na tymczasowy ośrodek katechetyczny na osiedlu Morcinka został przekazany budynek będący własnością Skarbu Państwa przy ul. Pustej 27, w którym z dniem 20 czerwca 1982 roku zamieszkał na stałe ks. Edward Romański.
Dnia 29 czerwca 1982 roku, w uroczystość świętych Piotra i Pawła ks. bp ordynariusz Stefan Bareła erygował Wikariat terenowy pw. Matki Bożej Królowej Polski na Osiedlu Morcinka w Dąbrowie Górniczej, wyłączając z parafii pw. św. Antoniego Padewskiego i parafii pw. Chrystusa Króla terytorium pod nową jednostkę duszpasterską. W tym samym dekrecie ks. Edward Romański został zwolniony z obowiązków wikariusza parafii pw. Chrystusa Króla i zarazem ustanowiony wikariuszem terenowym nowego Wikariatu.
W dniu 15 sierpnia 1982 roku, w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, o godz. 11.00 przed budynkiem przy ul. Pustej 27 została odprawiona pierwsza Msza św.; ofiara Mszy św. sprawowana była codziennie w dni powszednie w przygotowanej kaplicy katechetycznej
w pomieszczeniach piwnicznych budynku przy ul. Pustej 27, a w niedziele i święta na wolnym powietrzu (w różnych warunkach klimatycznych).
Dnia 1 września 1982 roku dzieci i młodzież rozpoczęły katechezę w adaptowanym na kaplicę katechetyczną pomieszczeniu piwnicznym.
Dnia 12 października 1982 roku Wikariat terenowy otrzymał z Wydziału Urbanistyki i Architektury Urzędu Miejskiego w Dąbrowie Górniczej informację
o możliwości i warunkach budowy kościoła i obiektów towarzyszących. Na podstawie tego dokumentu rozpoczęto przygotowania do budowy, rozpoczęto prace projektowe i starania o przejęcie gruntu pod budowę w/w obiektów. Prace projektowe kościoła, kaplicy i budynku katechetycznego z plebanią zlecono architektowi mgr. inż. Wojciechowi Podleskiemu z Katowic, a projekt konstrukcji żelbetonowych inż. Robertowi Szocie z Katowic.
Dnia 15 kwietnia 1983 roku ks. bp ordynariusz Stefan Bareła podpisał dekret erykcji nowej parafii pw. Matki Boskiej Królowej Polski w Dąbrowiej Górniczej - Gołonogu. Dekret wszedł w życie z dniem 1 czerwca 1983 roku.
Dnia 3 maja 1983 roku, o godz. 18.00, w uroczystość odpustową, w prowizorycznej kaplicy ("blaszak"/"żeleźniak") została odprawiona pierwsza Msza św. pod zadaszeniem. Tam też zamontowano pancerne tabernakulum, które własnoręcznie, w darze dla parafii, wykonał pan Bogusław Legwant.
Dnia 5 maja 1983 roku ks. mgr Edward Romański, dotychczasowy wikariusz terenowy, otrzymał dekret mianujący go administratorem nowo utworzonej parafii.
Dnia 10 października 1983 roku parafia otrzymała zezwolenie Urzędu Miejskiego w Dąbrowie Górniczej na rozpoczęcie budowy obiektów sakralnych w parafii. W tym samym dniu przystąpiono do budowy. Nadzór techniczny nad budową przejął parafianin pan Henryk Wiśniewski, nadzór autorski projektanci Wojciech Podleski i Robert Szota, nad pracami murarskimi parafianin pan Paulin Musiał.
Dnia 17 października 1983 roku, aktem notarialnym został przekazany parafii w wieczyste użytkowanie teren pod budowę obiektów sakralnych.
Dnia 15 kwietnia 1984 roku, ks. bp Miłosław Kołodziejczyk z wysokości fundamentów pod budowę kaplicy poświęcił uroczyście plac pod budowę kościoła.
W 1984 roku, dzięki ofiarności parafian, wybudowano w stanie surowym kaplicę i piwnice budynku katechetycznego. W 1985 roku postawiono budynek katechetyczny. W 1986 roku zadaszono budynek parafialny.
Z dniem 1 września 1986 roku dzieci rozpoczęły rok katechetyczny w nowej sali katechetycznej.
W grudniu 1986 roku, podczas zimy zaczęto odprawiać Mszę św. w kaplicy katechetycznej. Do "blaszaka"/"żeleźniaka", jak go nazywano, powrócono na wiosnę 1987 roku.
W 1987 roku ukończono prace przy budowie domu parafialnego
*****
22 listopada 1987 roku nowym proboszczem został mianowany ks. Tadeusz Stokowski i był nim przez 5 lat i 8 miesięcy. W tym czasie położono dach na kaplicy, doprowadzono gaz na plebanię, założono instalację elektryczną i radiofoniczną, wstawiono i oszklono okna kaplicy, założono centralne ogrzewanie w budynku plebanijno-katechetycznym, ułożono posadzkę w kaplicy.
*****
1 sierpnia 1993 roku obowiązki proboszcza objął ks. Andrzej Domagała. Za jego pobytu rozpoczęto najpierw porządkowanie placu wokół kościoła. Dzięki przychylności ówczesnych władz miejskich doprowadzono drogę do kościoła, wyłożono kostką brukową parking i plac przed kościołem, zbudowano drogę procesyjną wokół kościoła, odwodniono kościół i plebanię, posadzono drzewa i krzewy.
W 1994 roku rozpoczęto prace wewnątrz świątyni: wyposażono kościół w nowe dębowe ławki, zmodernizowano nagłośnienie.
Pod koniec 1994 roku, w przystosowanej na mieszkania dużej salce katechetycznej zamieszkały siostry ze Zgromadzenia św. Karola Boromeusza (SCB).
Jest to zgromadzenie powstałe w Belgii w 1684 roku. W 1929 roku cztery siostry wyjechały na misję do Indii i dzisiaj jest to właściwie zgromadzenie,
w którym większość stanowią siostry pochodzące z tego kraju. W parafii siostry troszczą się o zakrystię i uczą prywatnie języka angielskiego.
W 1997 roku, pod kierunkiem mgr. sztuki Jana Funka z Krakowa rozpoczęto budowę marmurowego ołtarza głównego Matki Bożej Królowej Polski i ołtarzy bocznych – św. Józefa i Bożego Miłosierdzia.
25 kwietnia 1997 roku, na zakończenie misji prowadzonych przez księży jezuitów, sprowadzono uroczyście relikwie bł. Faustyny Kowalskiej.
W 1999 roku zmodernizowano oświetlenie (mosiężne żyrandole i kinkiety), pomalowano kościół wewnątrz.
W 2000 roku, tuż przed konsekracją, urządzono zakrystię (meble, ogrzewanie, nowe okna); ks. bp Piotr Skucha poświęcił nową drogę krzyżową; zakupiono dwa dębowe konfesjonały, sedilia do prezbiterium i 20 ławek sosnowych.
30 kwietnia 2000 roku ks. bp ordynariusz Adam Śmigielski, przy licznym udziale duchowieństwa i wiernych, konsekrował nową świątynię, co upamiętnia marmurowa tablica wmurowana przy wejściu do kościoła.
Już po konsekracji: zmieniono pokrycie dachu na budynku plebanii, otynkowano fasadę kościoła i wyłożono schody płytkami.
W 2005 roku rozpoczęto wymianę okien i montaż witraży. Do lipca 2007 roku wymieniono okna i zamontowano dziesięć witraży przedstawiających: św. Rafała Kalinowskiego, św. Brata Alberta, św. Faustynę, Stefana kard. Wyszyńskiego, Ojca Świętego Jana Pawła II, ks. Jerzego Popiełuszkę oraz nawiązujących do tytułu kościoła: Paulini na Jasnej Górze, Obrona Częstochowy, Jasnogórskie Śluby Narodu i witraż przedstawiający Ducha Świętego.
*****
Dnia 4 sierpnia 2008 roku, z rąk ordynariusza diecezji sosnowieckiej, bp. Adama Śmigielskiego, nominację na proboszcza parafii otrzymał ks. Zdzisław Reterski. Uroczyste objęcie parafii przez nowego Proboszcza odbyło się 7 września.
Dnia 3 maja 2010 roku, oprócz uroczystości odpustowych, miało miejsce ważne i piękne wydarzenie – Złoty Jubileusz Kapłaństwa obchodził były proboszcz parafii (w latach 1987-1993) ks. Tadeusz Stokowski. Dostojny Jubilat życzył wspólnocie parafialnej „opieki Patronki Matki Bożej Królowej Polski, za Jej wstawiennictwem rozwoju życia religijnego”. Wyraził radość i zadowolenie, że jego była parafia tak pięknie się rozwija i tak pięknie dziś wygląda.
Dnia 8 maja 2010 roku odbyła się doniosła i wyjątkowa uroczystość – święcenia diakonatu. Diecezja sosnowiecka zyskała ośmiu nowych diakonów. Przejmujące kazanie wygłosił ordynariusz ks. bp Grzegorz Kaszak, który powiedział, że bycie diakonem, a później księdzem to obowiązek i poświęcenie – „Zawsze będzie czekać na was dużo pracy. Oprócz pracy charytatywnej ma to być posługa duchowa. Macie wypełniać powinność miłości bliźniego”. Diakonem tego wspaniałego dnia stał się m.in. nasz parafianin Michał Kocjan.
Dnia 6 czerwca 2010 roku, siostra ze Zgromadzenia św. Karola Boromeusza – Wiesława Zapała złożyła śluby wieczyste.
Uroczystości przewodniczył ks. bp Piotr Skucha.